Fyodor Dostoyevski - Beyaz Geceler / Kitap Alıntıları

Tanrı, sizin gönlünüze de sık sık gençlik serpiştirsin.

Yürürken bir yandan da şarkı söylüyordum çünkü mutlu olduğumda, bu mutluluğu paylaşacak bir arkadaşı, bir yakını olmayan her insanın yapabileceği gibi kendi kendime mırıldanırım.

Gücenmeyin ama kendi kendinizin düşmanı olmanıza gülüyorum.

Sizi bütün bir gece, bütün bir hafta, bütün bir yıl hayal edeceğim.

Şimdilerde her zamankinden daha iyi anlıyorum ki; en güzel yıllarımı boşu boşuna yitirdim. Yine biliyorum ki bunu yüzüme karşı söylemesi için, Tanrı bana iyi yürekli meleğimi, sizi gönderdi.

...büyüyüp adam olurken eski ideallerinizin parçalara bölünmüş, un ufak olmuş kırıntıları vardır. Eğer başka bir imkânınız yoksa bu kırıntılardan bir dünya kurmanız gerekir.

Hayalci, donmuş yüreğini ısıtacak ateşi yakmak için hayallerini arayıp tarar, küllerin arasında körükleyebileceği bir kıvılcım arar.

Yıllar geçecek ve önce hüzünlü bir yalnızlık sonra da bastonlu titrek bir yaşlılık, ondan da sonra kimsesizlik ve keder...

Sizi yirmi yıldır seviyor olsam gene de şu andaki kadar sevemezdim.

Bugün iç karartıcı, güneş parıltısının izine rastlanmayan yağmurlu bir hava var, tıpkı ilerideki yaşlılığıma benziyor.

Sevinç ve mutluluk insanı ne kadar da güzelleştirirmiş. İnsan kalbi nasıl da sevinçle dolar taşarmış meğer. İnsan kalbinin bu coşkunluğunu başkasının kalbine de dökmeyi, her şeyin neşelenmesini, her şeyin gülüp eğlenmesini ne kadar da özlemle istermiş. Bu sevinç ne kadar da bulaşıcıymış.

Mutsuz olduğumuz zamanlar başkalarının mutsuzluğunu daha da bir derinden duyarız, böyle zamanlarda duygularımız yok olmaz aksine tek bir noktada yoğunlaşır.

Sizi kırdım, ama bildiğiniz gibi, seven insan kırgınlıkları hemen unutur ve siz de beni seviyorsunuz. 

#Dostoyevski   #Beyaz Geceler   #Rus

Öneri Thomas Bernhard: "Bugünkü her şey..."

Öneri Toplum, Hayat, İnsanlar...

Öneri Yusuf Atılgan: "Tutamaklar..."