...benim için dünya üçe ayrılmıştı: İlkinde ben vardım, yalnızca beni kapsayan kurallar altında yaşamak zorunda olan bir köleydim. Nedenini bilmiyorum ama bu kuralları hiçbir zaman tam anlamıyla da uygulayamadım. İkinci bölümde sen vardın, benimkinden son derece uzak bir dünyaydı. Kural koymakla, yönetmekle ve bunlara uyulmadığı için kızmakla meşguldün. Son olarak üçüncü bölümde, özgür insanlar itaat etmekten ve boyunduruklara uymaktan uzak, mutlu mesut yaşıyordu.
...eğer sana daha az itaat etseydim emin ol benden daha memnun kalırdın.
Çalışanlarını "paralı düşmanlar" olarak adlandırırdın. Belki de öyleydiler, ama bundan önce bile sen bana onların "para veren düşmanı" gibi gelirdin.
İkimizin arasında gerçek bir savaş yoktu. Ben hemencecik yenilmiştim. Geriye kaçışın izleri, hayata küsmek, ızdırap ve içsel mücadele kalmıştı.
Utancının ondan fazla yaşamasından korkuyordu.
Düşünme yetisine sahip olduğumdan beri, ruhsal ve zihinsel varlığıma yönelik, başka hiçbir şeye duymadığım derin kaygılar besliyorum.
Kaçabilmek için bütün gücümle mücadele ettim. Ama bu son derece güçlü olmayı gerektiren, birkaç küçük istisna dışında benim için imkansız ve ulaşılmaz bir şeydi.
Doğrudan güneşe uçmamıza ihtiyacımız yok. Dünya üzerinde, güneş açtığında insanın içini ısıtacak temiz bir nokta bırakmak yeterlidir.
Bugün elimde hiçbir şey yok, her şey yarına ait. Bende bugünki hiçi seçmek zorundayım.
Merhabalar,
YanıtlaSilFranz Kafka'nın Şato isimli romanından en sevdiğim alıntıları okumanız için sizinle paylaşmayı isterim: http://www.ebrubektasoglu.com/yazi/franz-kafka-sato-romanindan-en-sevdigim-17-alinti/
Sağlıkla kalın.