...Dün etrafta 12 versta kadar dolaştım, her şey tıpkı o küçük, resimli Alman ahlâk kitapları gibi: Burada her evde korkunç derecede faziletli ve inanılmaz derecede dürüst bir vater (Baba) bulmak mümkün! O kadar dürüst ki yanına yaklaşmaya çekiniyorsunuz! ... Her vater'in bir ailesi var ve akşamları birlikte oturup yüksek sesle eğitici kitaplar okuyorlar. Evlerinin üzerinde karaağaçlar ve kestane ağaçları hışırdıyor. Güneş batıyor, çatıda mutlaka bir leylek oluyor, her şey son derece şiirsel ve dokunaklı...Her ailenin vater'in kulu kölesi olduğunu biliyorum. Hepsi öküzler gibi çalışıyor, Yahudiler gibi para biriktiriyorlar. Vater oğluna devretmek için para biriktirir veya bir iş kurar, bunu yaptığı için kızına çeyiz hazırlayamaz ve bu yüzden kızı evlenemez. Bunu yapabilmek için en genç oğlunu uşak veya asker olarak satar, elde ettiği parayı aile sermayesine yatırır... Tüm bunlar dürüstlük adına yapılıyor, öylesine yoğun bir dürüstlük ki satılan oğlan bile sadece dürüstlük adına satıldığına inanıyor.
...
Eh, büyük oğlanın hayatı da çok iyi gitmiyor. Onunda sevdiği biri var, sevdiğiyle kalpleri birbirleri için atıyor, fakat onlar da evlenemez çünkü biriktirdikleri para yeterli değildir. Onlar da erdemle, içtenlikle bekler ve sunağa gülümseyerek giderler. Kızın yanakları çukurlaşır, çöker. Sonunda, belki yirmi yıldan sonra varlıkları artar, paraları dürüst ve erdemli bir yolla birikmiştir... Bu kez de büyük oğlan erdemli bir vater olur ve hikâye tekrar başa döner. Bu şekilde, elli veya yetmiş yıl içinde, ilk vater'in torunu gerçekten de dikkâte değer bir sermayeye sahip olur ve bu sermayeyi oğluna bırakır, o da kendi oğluna bırakır ve o da kendi oğluna bırakır, böylece bu sermaye beş veya altı nesil sonra Baron Rothschild veya onun gibi birine kalır. Bu gerçekten de görkemli bir gösteri değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder